فائزه فقیری زن کارآفرین و هنرمند گرگانی با سه سال سابقه قالیبافی توانسته است با تکیه بر مهارت و تلاش خانوادگی نخستین فرش خود را به بازار صادراتی تبریز بفرستد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» وقتی بسیاری از زنان به دنبال کاری در بیرون از خانهاند فائزه فقیری در دل خانهاش کارخانهای از عشق ساخته است جایی که نخها بهانهاند برای اینکه لبخند بر چهره خانوادهاش بنشیند.

این کارآفرین گرگانی معتقد است حرفه قالیبافی نه تنها منبع درآمد است بلکه راهی برای آرامش و همدلی با فرزندانش محسوب میشود.
فائزه فقیری در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار «گلستان ما» گفت: من یک مادر گرگانی با سه فرزند هستم که چهارمین فرزندم نیز تا چند ماه دیگر به دنیا خواهد آمد من با تکیه بر هنر اصیل قالیبافی کسبوکار خانگی را به الگویی از اشتغالزایی، همدلی و صبر تبدیل کردم و حالا آرزو دارم روزی صادرکنندهٔ فرشهای خودم باشم.
این کارآفرین گرگانی با بیان اینکه حدود سه الی چهار سال است که وارد دنیای قالیبافی شدهام، افزود: تصمیم گرفتم از دل خانهام چرخهای کوچک از تولید و امید بسازم از سال ۲۹ سالگی به این فکر افتاده بودم اما وقتی به شهر آمدم فرصت عملیشدنش فراهم شد.

فقیری خاطرنشان کرد: خواستم کاری داشته باشم که هم اشتغالزایی برای خودم باشد و هم همراهی و سرگرمی برای بچههایم؛ کاری که بتوانم در خانه انجامش دهم و با آرامش در کنار خانواده زندگی کنم و دیدم قالیبافی بهترین گزینه بود.
وی افزود: شروع کار آسان نبود اما از همان ابتدا با ایمان گفتم من میتوانم و با توکل به خدا اولین فرشم را بدون نقص بافتم و آن قالی را به کمک دخترانم به مدت چهار الی پنج ماه برایش زحمت کشیدیم و وقتی برش زدیم حس غرور و شادی وصفناپذیری در دلمان موج میزد.
این کارآفرین موفق ادامه داد: قالی اول را برای شرکت به شهر تبریز فرستادیم بعدها هم قرار شد از همانجا به دبی صادر شود همان لحظه فهمیدم که این فقط بافت فرش نیست بافت رؤیاست.
فقیری گفت: کار در کنار بچههایم نه فقط برای آموزش یا کمک در قالیبافی بلکه پل ارتباطی عمیق بین ماست من و فرزندانم در حین بافت قالی باهم گفتوگو میکنیم، درد دل میشنویم، قرآن گوش میدهیم یعنی علاوه بر تولید فرش، دلهایمان را هم به هم نزدیکتر میکنیم.
این کارآفرین موفق در حالی که نخهای قالی را میبافد ادامه داد: پسرم نخها را جمع میکند و دخترها آن را گره میزنند و من هم همزمان با بافت فرش، رابطههای خانوادگیمان را میبافم.
وی افزود: رویای من این است که روزی تولیدکننده و صادرکنندهٔ فرشهای خودم باشم و فرشهایی با کیفیت بالا و با مهر و هنر ایرانی را به جامعه هدیه دهم.
فقیری به جوانان جویای کار توصیه کرد: قالیبافی برای من فقط شغل نیست بلکه یک آرامش روحی، مدیتیشن، و هنری درمانگر است اگر کسی قصد شروع کاری دارد قالیبافی را دستکم نگیرد نه هزینهٔ اولیه زیادی میخواهد نه تجربه زیاد کافی است با ایمان و صبر شروع کنید زیرا این کار از نظر درآمد، روحیه و حتی ارتباط خانوادگی بسیار پربرکت است.
خبرنگار: سمیرا رجبی
انتهای خبر/
© کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب گلستان ما با ذکر منبع امکان پذیر است.
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد