به گزارش گلستان ما؛ امیر منصوری، کارشناس ارشد مهندسی کشاورزی گلستان در یادداشتی نوشت: استان گلستان با توجه به تولید محصولات متعدد کشاورزی از قبیل (گندم ،برنج ، توتون، پنبه، محصولات باغی ، صیفی جات ، پیله ترکرم ابریشم ، مرغ و...) ودرتبه اول تا ششم تولید درکشور قرارگرفته که با فعالیت بیش از200هزار خانوار بهره بردار در حوزه کشاورزی به فعالیت خود ادامه و درصد بالای اشتغال خالص منطقه را به این بخش اختصاص داده است ، اما با این حال "عدم آشنایی این عزیزان به بازارهای هدف داخلی وخارجی و فروش محصولات شان به جهت جبران هزینه های سربار تولید ، گذران زندگی و امرار معاش" این محصولات را به واسطه ها(دلال ها) با قیمت بسیار پایینی به فروش می رسانند.

این موضوع نگاه ها را به سوی صنایع تبدیلی و ارزش افزوده محصول به جهت ایجاد انگیزه وتخصیص سودسرشار هر دو صنعت و حذف واسطه گری دراین بخش جلب می کند.

با این اوصاف آیا با توجه به مزایای متعدد صنایع تبدیلی ازجمله: ایجاد اشتغال ، فرآوری و افزایش مدت مصرف محصولات، کاهش هزینه ، استفاده حداکثر از تمامی قسمت های یک محصول حتی از برگ ها و پوست و یا ساقه آنها که در گذشته به صورت هدر رفت محصول بود، زمان توسعه وگسترش درجهت رشد اقتصادی وتقویت ارتباط میان این دوحوزه راسبب نگردیده است؟

آیا زمان مانع زدایی فرا نرسیده...

جای این سوال باقی است چرا با توجه به استعداد کشاورزی منطقه، ارتباط این دو صنعت آن طورکه باید و شاید مکمل یکدیگر نبوده و شاهد کم بود مواد اولیه در برخی از صنایع تبدیلی استان و ارسال محصولات کشاورزی توسط واسطه ها به سایر مناطق کشور و بعضا هدر رفت این محصولات می باشیم.

بدون تردید زمان آن رسیده با پشتیبانی ونگاه ویژه ازاین حوزه، تسریع در رشد و توسعه کشاورزی را تسهیل و سبب جلوگیری ازخام فروشی و جذب تولیدات مازاد برمصرف این بخش را فراهم نموده و باعث رونق تولید،افزایش اشتغال و سبب رشد مثبت در اقتصاد استان شویم.

انتهای پیام/