شهید یدالله اسدی در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «فرزندان خود را به‌گونه‌ای تربیت کنید که تا فردا زیر بار آمریکا و مزدوران نروند.»

همرزم شهید «محمد حسن صادقی» نقل می‌کند: «برای نماز صبح به شهید صادقی اقتدا کرده بودم، در سجده آخر صدای مهیب انفجاری آمد، بعد از سلام نماز، محمد حسن را غرق در خون دیدم.»

شهید قربانعلی بای از نظر اخلاق بی‌نظیر بود و همیشه با مهربانی و با صبر و حوصله صحبت می‌کرد .

شهید محمدظاهر سارلی از همان دوران کودکی برای نماز اهمیت خاصی قائل می‌شد و اقامه آن را مایه آرامش روح و جسم می‌دانست و از اینکه پدرش اهل نماز بود افتخار می‌کرد.

شهید «غلامحسین رحمانی» در آخرین نامه‌ای که برای همسرش نوشته است، بیان می‌کند: «همسرم زندگی یک کلاس درس بیش نیست که انسان باید دیر یا زود امتحان پس بدهد.

شهید احمد سقلی در تنها نامه‌ای که از او به‌جامانده برای برادرش می‌نویسد: هوای اینجا خیلی گرم است. به‌گونه‌ای که تمام روز را مجبوریم در سنگر بخوابیم.