در وصیت‌نامه «شهید رحمان صفاری‌تلوری» آمده است: وحدت كلمه كه با خون شهيد به دست آمده در حفظ آن كوشا باشيد و نگذاريد يك عده ناباب كه صرفا حزب‌اللهى هستند بين شما تفرقه بيندازند و بخواهند حاكم باشند از هرگونه گروه‌گرايى به دور باشيد و بدانيد كه از تفرقه جدا بايد دورى کنيد

«شهید حسینعلی لیاقی»، یکم اردیبهشت ۱۳۴۰، در روستای سرکلاته خرابشهر از توابع شهرستان کردکوی به دنیا آمد، پدرش «یدالله»، کشاورز بود و مادرش «کلثوم»، نام داشت، در نهضت سوادآموزی درس خواند، او نیز کشاورزی می‌کرد.

آیت‌الله مرعشی خطاب به پدر شهید ملک گفتند: «من برای شهید سردار محمدعلی ملک شاهکویی گریه نمی‌کنم. برای خودم گریه می‌کنم. هشتاد سال دود چراغ خورده‌ام، حالا بچه‌ی تو شهید می‌شود و من در رختخواب خواهم مُرد.» 

جاده سنندج به سقز در دست ضد انقلاب بود، شروع به پاکسازی جاده کردند و تا سقز و حتی بانه پیشروی کردند در این مأموریت در درگیری با ضد انقلاب و پاکسازی جاده، با توجه به آموزش های چریکی که در سوریه دیده بود، نقش ارزنده و تأثیر گذاری داشت.

شهید حسین یوسف اللهی در روز‌های جنگ جانشین فرمانده واحد اطلاعات لشکر خودش بود و به خاطر پاکی‌اش، به صفای باطنی دست یافته و بعضی از راز و رمز‌های پیرامون خود را کشف کرده بود.

کی از یادداشت‌های من در این دفتر مربوط می‌شود به روز زن. آن روز منتظر بودم ایشان به من تبریک بگوید. تا شب این انتظار طول کشید و از تبریک خبری نشد. با ناراحتی رفتم سراغ دفترم که...

من در راه هدفم که استقرار حاکمیت الله در جهان است و برای پاسداری از اسلام و قرآن و وطن و ناموس می‌جنگم.

از تمام برادران روستای محل خودم و از تمام فامیلها و تمام برادران سپاهی و بسیجی طلب آمرزش میکنم و از آنها می خواهم همیشه دنبال رو خط امام حرکت کنند و همیشه برای خدا کار کنند و از اختلاف نظرها کنار بزنند و متحد و منسجم و در مقابل ضد انقلاب باایستند.

یاد رفقایی که با نوشیدن شهد شهادت از دایره زمین گلچین شدند برای شیرمردی که در دوران دفاع مقدس هفت بار مجروحیتِ جنگ را تجربه کرد و مدال جانبازی به گردن آویخت هم سخت و ناگوار است.

همسر ششمین شهید مدافع حرم استان گلستان گفت: قاسم خیلی علاقه داشت به سوریه برود او فقط یک بار به سوریه رفت و در همان ماموریت 13 روزه؛ شهادت‌نامه‌اش امضا شد.