روحانی: وزارتخانه های مرتبط پیگیر شناسایی عوامل اسید پاشی

خطیب نماز جمعه تهران: عاملان اسید پاشی باید به اشد مجازات برسند

وزارت اطلاعات: بازداشت مرد زن نما و محرک در اعتراضات اصفهان

رسانه های دیداری: موج سواری فتنه گران روی اسید پاشی اراذل و اوباش و مرتبط کردن آن با فریضه مقدس امر به معروف و نهی از منکر
حسن کامران نماینده مجلس: در هیئت نظارت بر مطبوعات اقدام برخی رسانه ها باعث تشویش اذهان عمومی است و مغایر با امنیت ملی است.

لاله اسکندری: شایعه سازان باید تاوان سنگینی پرداخت کنند

جهانگیر الماسی: اسید پاش ها مزدورند

و........

بارها و بارها از طرف مسئولین امر اعلام شد که قلم بدستان مزدور در رسانه های مکتوب و سایت های خبری لانه کرده اند و در مواقعی نظام و انقلاب را مورد هجمه قرار داده و تهدید کرده اند.

در سال های دولت اصلاحات فقط حدود 18 نشریه و روزنامه و هفته نامه به جهت نشر اکاذیب و افترا و اهانت به مقدسات دین و ائمه معصومین با حکم قضایی تعطیل شدند.

آخرین جبهه گیری این جریان معاند در شکل گیری فتنه آمریکایی- اسرائیلی در سال 88 خود را نمایان کرد. اوج این اقدام در جریان ترور ندا آقاسلطان در تهران بود که توسط سرویس های جاسوسی غرب طرح ریزی شد و به بوسیله بنگاه خبرپراکنی بی بی سی نتیجه دلخواه خود را گرفتند.

بعد معلوم شد که این فرد در دام این جریان افتاده و با کشتن وی نه در خیابان بلکه در خودرویی که وی را به بیمارستان رساند، اتهام قتل را گردن نهاد های امنیتی نظام انداختند. 

فرضیه اول: جریاناتی سعی دارند با مظلوم نمایی به شیوه خودزنی خواسته های خود را به نظام تحمیل کند. در حال حاضر طبق شواهد موجود رد پای عوامل بیگانه در این جریان نباید نادیده گرفته شود.

فرضیه دوم: پدیده های اجتماعی و سیاسی که ماهیت امنیتی به خود می گیرند معمولا در بستر خاص شکل گرفته اند. عوامل بستر ساز این جریان بیشتر فرهنگی و اعتقادی است. به عنوان مثال فتنه 88 حاصل عملکرد 20 سال کار ضد ارزشی و ضد فرهنگی در ابعاد مختلف در بدنه این نظام است.
به فرض اینکه فردی با نیت اصلاح جامعه به خود اجازه می دهد بر روی یک انسان اسید بپاشد تا شاید جلوی بدحجابی گرفته شود، بیشتر جنبه اعتقادی دارد. چنین فردی دچار وهم در تقیدات شده و علت این امر را می توان در عدم معرفی و شناخت دین و مفاهیم دینی در جامعه جستجو کرد.

فرضیه سوم: در قبل از ایام دهه ولایت و عید غدیرخم کلیپی با موضوعی خاص در بین شبکه های اجتماعی منتشر شد که هدف آن با توجه به فرارسیدن عید غدیر خم و جانشینی و وصایت حضرت علی (ع) زدن تفکر شیعه خصوصا در جامعه ایران بود و در بهبوحه فرارسیدن ماه محرم و عزاداری برای سرو رو سالار شهیدان و هفته امر به معروف و نهی ازمنکر نیز جریان اسید پاشی.

در این بازه زمانی نباید از تلاش های شبکه خبیث وهابیت در رسانه های بین المللی غافل شد. آنان به هر حربه ای متوسل می شوند تا بگویند جامعه شیعی یعنی این.

چیزی که واضح و مبرهن است این جمله مقام معظم رهبری می باشد که فرمودند: "دشمن همیشه بیدار است." این جمله دارای معانی بسیار زیادی است که مجموعه نهادهای امنیتی و فرهنگی را در بر می گیرد.

مسلما در حادث شدن این رخداد نابهنجار کوتاهی داشته ایم. اگر خواص جامعه نسبت به فریضه امر به معروف عنایت لازم را داشتند. اگر شانه خالی کردن برخی مسئولین از زیر بار مسائل فرهنگی نبود. اگر به منویات ستون خیمه این انقلاب توجه می شد و اگرهای دیگر....

با توجه به وضعیت موجود که رسانه های خبری بین المللی با سرکردگی عناصر صهیونیستی سعی در نابودی جریانات خبری سالم را دارند، آیا منطقی است که یک رسانه با استفاده از بیت المال آگاهانه یا نا آگانه چنین گاف هایی به دست دشمن بدهد؟!

تجربه نشان داده ما همیشه در مقابل دشمنان مدافع بوده ایم. شاید نتوانیم در ابعاد ظاهری عرض اندام کنیم ولی یادمان باشد جریان سازی ارزشی با این منابع انسانی و تکنولوژیکی که اکنون در اختیار داریم شاید هیچ وقت دیگری به آن دسترسی نداشته باشیم. از 35 سال پیش تا کنون الهام بخشی انقلاب اسلامی در سر تا سر جهان هیبت کومونیسم و لیبرالیسم را از بین برد. در آن زمان ما چیزی نداشتیم. ولی اخلاص داشتیم، وحدت داشتیم و از همه مهم تر صدق داشتیم.

آری نبود صدق در گفتار و رفتار بزرگترین آسیب را برای یک نظام الهی که ثمره خون هزاران شهید است را رقم زده. باور کنیم که کوتاهی داشته ایم.

آن روی حرف نگارنده با دستگاه قضایی است. اگر مجلس محترم قانون مجازات اسلامی را که از 20 سال پیش تاکنون هنوز تصویب نکرده و هر سال آن را تمدید می کند را پیگیری می کرد شاید جسارت عده ای افراد تابلو دار موجب نمی شد تا آبروی یک نظام الهی در صحنه بین المللی اینطور جریحه دار شود.

جلوی آب را باید از الان گرفت تا تبدیل به سیل خروشان نشود. این یک اصل است. تنبیه مجرم بر اساس دستورات اسلام به هیچ عنوان قابل چشم پوشی نیست.