به گزارش گلستان ما به نقل از قابوس نامه ، به مناسبت روز دختر گفتگویی داشتیم با زهرا دانایی طوسی دختر ورزشکار و موفق گنبدی ،عضو تیم ملی والیبال نشسته ایران که از سال ۸۹ به عضویت تیم ملی درآمده است.

در ادامه شرح این گفتگو را بخوانید:

*سلام ، لطفا خودتان را معرفی کنید.

سلام ، زهرا دانایی طوسی هستم ، اهل گنبد و سه سال است که عضو تیم ملی والیبال نشسته کشور هستم و در پست پاسور بازی می کنم.

*چه شد که شما دچار نقص عضو و معلولیت شدید؟

به دلیل توموری که در بالای زانوی پای چپ من وجود داشت دکترها براین نظر بودند که باید پای من قطع شود و اگر این اتفاق نیفتد حتما به قلب من آسیب خواهد رساند. برای همین پای من را از بالای ران قطع کردند و در من سن ۱۸ سالگی دچار نقص عضو شدم.

*چطور شد که به والیبال علاقه مند شدید؟

سال ۸۸ بود که اردوی تیم ملی والیبال نشسته بانوان در گنبد برگزار شد و من برای دیدن تمرینات آنها به سالن می رفتم ، دین آنها باعث شد که بیشتر به این ورزش علاقه مند شوم و این عقیده در من تقویت شود که من هم می توانم.

* ورزش حرفه ای را از چه سالی آغاز کردید و چه زمانی به تیم ملی دعوت شدید ؟

تمریناتم را از سال ۸۹ آغاز کردم و از سال ۹۰ به اردوی تیم ملی والیبال نشسته بانوان دعوت شدم.

*مشوق اصلی شما چه کسانی هستند؟

مشوقان اصلی من پدرو مادرم هستند و در موفقیت من ورزش و کار نقش موثری دارند.و از همینجا دست هر دوی آنها را می بوسم . آنها هیچوقت نگذاشتند که من از ادامه راه ناامید شوم.

*علاوه بر پدرو مادر چه کسانی را در موفقیت خود سهیم می دانید؟

آقای دوانلو مشاور فنی تیم ملی در سال ۸۸ که من را تشویق و راهنمایی کردند و همچنین فرشید عاشوری که من هر چیزی که می دانم از ایشان آموخته ام ، کسانی هستند که در این موفقیت سهیم هستند و من از آنها بسیار متشکرم.

*خدا در کجای زندگی زهرا دانایی قرار دارد؟

خدا همه جا با من است ، همه می گویند زهرا دختر خوش شانسی است  من می گویم چون خدا با من است دختر خوش شانسی هستم چرا که در بدترین شرایط خدا را با قلب خود احساس کرده ام.

*نگاه مسئولین به ورزش بانوان را چطور می بینید؟

فکر میکنم آنطور که در بخش آقایان بها داده می شود در بخش بانوان خصوصا در بخش معلولین و جانبازان  بهایی داده نمی شود. هیئت معلولین یکی از پرمدال ترین هیئت هاست اما چرا هزینه نمی کنند تا معلولین هم به آنچه دوست دارند برسند؟!

برای مثال در این اردوی تیم ملی من تنها نماینده استان گلستان هستم اما با این شرایط جسمی با هزینه شخصی و با اتوبوس به اردو اعزام شدم .چرا نباید حمایت انجام شود؟۱

*چه انتظاری از مسئولان ورزشی دارید؟

استان گلستان و بویژه شهرستان گنبد ظرفیت های بالایی دارد مثلا در مسابقات لیگ برتر سال ۹۱ تیم روان کارهای گلستان تنها تیمی بود که هزینه ای برای خرید بازیکن پرداخت نکرده بود و همه بازیکنان آن بومی بودند.اما انگیزه جوانان به ورزش از بین می رود چون حمایت نمی شوند هر چند اسپانسرها حمایت مالی می کنند اما حمایت آنها هم تا حدودی است. از مسئولین انتظار دارم از ورزش معلولین و جانبازان بیشتر حمایت کنند.

*آیا پیشنهادی برای بازی در تیمی دارید؟

بله  پیشنهاد بازی دردو تیم شهرداری ساری و ثامن الحج سبزوار داده شده است اما تا کنون هیچ پاسخی نداده ام.

*چه  پیشنهادی برای دختران جوانی که از سلامت کامل بهره مند هستند اما از آن استفاده نمی کنند دارید؟

متاسفانه ۸۰ درصد دختران مملکت ما به فکر همه چیز هستند غیر از سلامتی فکر و روح خود، پیشنهاد من به آنها این است که بر تاثیر ورزش در سلامتی روح و روان و دور کردن افکار غلط از خودشان بیشتر فکر کنند . من ۱۲ سال است که دچار قطع عضو شدم اما حرکت کرده ام و هرچه از خدا خواسته ام به من داده است. دختران ایرانی ذوق ، توانایی و استعداد زیادی دارند و اگر بخواهند می توانند و اگر ورزش نشد در رشته های هنری و … می توانند مشغول شوند.

*به عنوان کلام آخر آرزوی زهرا دانایی چیست؟

دوست دارم روزی امثال مربیانم عاشوری و دوانلو شوم و برای جوانان نیز عاقبت بخیری را از خداوند می طلبم.

از اینکه این فرصت را در اختیار ما گذاشتید متشکریم.

من هم از شما و عوامل قابوس نامه که به موضوع ورزش بانوان می پردازد متشکرم.