به گزارش گلستان ما به نقل از طوبی گلستان ؛ آیت الله سید حبیب الله  قدمی از علمای بنام منطقه گفت : هنگامی که بنى اسرائيل از موسى (ع) خواستند كه براى ايشان دين و آئينى  بياورد تا به آن عمل کنند ، موسى آن را از خداى تعالى خواست، خداى سبحان به موسى وحى نمود كه با نيكان بنى اسرائيل به كوه طور بيائيد تا كتابى را كه همه ی احكام و آئين دین در آن است به تو عطاء نمايم، پس موسى نزد قومش آمد و هفتاد مرد از نيكان ايشان را برگزيد، و هارون را در ميان بنی اسرائیل،  جانشين خود گردانيد و با كسانى كه با او بودند به سمت کوه طور رفت . 

سامرىّ به حيله و نيرنگ خود، بنی اسرائیل را گمراه کرد

او با زر و سیم ، مجسمه ای به شکل گوساله ساخت که چونان گوساله ای زنده بانگ می کرد. سرانجام آنها گرفتار فتنه سامری شدند و گفتند: "اين گوساله، خداى شما و  خداى موسى است!"

از آنجا که گوساله پرستی گناه بسیار بزرگی بود، مجازات شدیدی از طرف  خداوند، صادر شد كه در تمام طول تاريخ پيامبران مثل و مانند ندارد. او  ضمن دستور به توبه و بازگشت به توحيد، فرمان اعدام دسته جمعى گروه كثيرى ازگنهكاران آنهم به دست خودشان را صادر کرد.اين فرمان به نحو خاصى می بايست اجرا می شد، يعنى خود آنها بايد شمشير به دست گيرند و اقدام به قتل يكديگر كنند كه هم كشته ‏شدنش عذاب است و هم  كشتن دوستان و آشنايان.

امّا رفتار حضرت موسی (ع) با سامری که رئیس این فتنه بزرگ بود به گونه ای  دیگر بود. او ابتدا سامری را محاکمه کرد و از او پرسید: اى سامرىّ چه چیز  تو را بر اين كار بزرگ و ناپسنديده واداشت؟

سامرىّ- که به هنگام غرق شدن فرعون و اطرافیانش دیده بود شخصی بر مادیانی سوار است که به هر جایی که سم آن اسب اصابت می کند جان می گیرد و  به حرکت در می آید و دانست او فرستاده خدا است - گفت: مشتى خاك از نشانه و  زير پاى (اسب) رسول و فرستاده شده بر گرفتم، سپس آن را نگاهداشته تا آنكه در درون گوساله ساخته شده، افكندم و گوساله بانگ زد.

و سپس آن حضرت بعد از آن محاکمه، سامری را نکشت بلکه او را از میان مردم  بیرون کرد و ارتباط مردم را با او قطع نمود. بعضی از مفسرین گفته اند برای اینکه مردم به او نزدیک نشوند و از او بگریزند هر كس دستش به بدن  سامرىّ ميرسيد او و سامرىّ هر دو به تب سخت گرفتار مي شدند، از اين رو مردم از او مي گريختند و او هم از مردم ! و هميشه فرياد مي كرد: كسى دستش را بمن  نرساند ، و بر مردم حرام شد كه با او روبرو شوند و گفتگو كنند،

پس تنها  مانده و هميشه مانند حيوانات بيابانى و درندگان در بيابان زندگى مينمود !

آری ! او در حالی محکوم به حصر و قطع ارتباط با مردم شد که جرمش بیشتر از  هزاران نفری بود که بعد از آن واقعه ، حکم مرگ در حق آنها جاری شد، ولی با  این حال بر اساس مصالحی فقط ارتباط او با مردم قطع شد تا این که از دنیا  رفت !

ماجرای حصر اجتماعی صحابه پیامبر (ص)

آیت الله قدمی در بخشی دیگر از سخنان خود اذعان کرد :  وقتی كعب بن مالك و مرارة بن ربيع و هلال بن امية از فرمان رسول خدا  (ص) تخلف کردند و از شرکت در جنگ تبوک خوداری کردند ، در زندان محاصره  شدید اجتماعی قرار گرفتند و همه ی مردم با آنها قطع رابطه كردند ، " آن  چنان كه زمين با همه وسعتش بر آنها تنگ شد. "

محاصره عجيب اجتماعى آنها به قدری شدید بود كه حتى كودكان و زنان آنان  نزد پيامبر (ص) آمدند و اجازه خواستند كه از آنها جدا شوند ، پيامبر (ص) اجازه جدايى نداد ، ولى دستور داد كه به آنها نزديك نشوند . فضاى مدينه با تمام وسعتش چنان بر آنها تنگ شد كه مجبور شدند براى نجات  از اين خوارى و رسوايى بزرگ ، شهر را ترك گويند و به قله كوه‏هاى اطراف  مدينه پناه ببرند. سر انجام به درگاه خدا پناه بردند و توبه کردند و خدای  مهربان توبه آنها را پذیرفت.

حصر شریعتمداری توسط حضرت امام (ره)

وی به حوادث اول انقلاب اشاره کرد و افزود : فرزند خلف انبیاء عظام ، حضرت امام خمینی(ره)  نیز در زمان ولایت خود به  حصر آقایان شریعتمداری و قمی - که از مراجع زمان خویش بودند - راضی شد و  آن دو نفر تا آخر عمر خویش در حصر باقی ماندند تا از دنیا رفتند !

حصر موسوی و کروبی تداوم همان راه است

مقام معظم رهبری نیز در جریان حوادث 88 آقایان کروبی و موسوی را که  نقش رهبری فتنه آن سال را داشتند با قرار دادن در حصر ، ارتباط آنها را با  مردم قطع کردند !

اشتراکات و تفاوت های این چهار واقعه

حضرت موسی (ع) سامری را محاکمه کرد ، زیرا خود به هنگام ارتکاب جرم در  آنجا نبود بنابراین می خواست سخن او را بشنود ولی برای شنیدن صحبت های آقایان شریعتمداری ، قمی ، کروبی ، موسوی نیازی به محاکمه نبود چون حاکم شرع  نسبت به جرم آنها آگاه بود .

نوع حصر در زمان رسول مکرم اسلام (ص) و حضرت موسی (ع) جلوگیری از ارتباط  مردم با آنها بود و در زمان حضرت امام و مقام معظم رهبری ، جلوگیری مجرمین از ارتباط با مردم ! علت این تفاوت نیز به شرائط جامعه و نوع جرم و اجرای حکم در مورد متخلفین بر می گردد ؛ زیرا در زمان رسول خدا (ص) فقط همان سه  نفر ، متخلف بودند و بقیه ی مردم حتی خانوداده های آنها نیز تمایلی به  ارتباط با آنها نداشتند .

بنابراین نیازی به حصر مجرمین نبود و در زمان  حضرت موسی (ع) طرفداران سامری یا بعد از توبه کشته شده بودند و یا  تمایلی به ارتباط با سامری نداشتند در حالی که وضعیت در زمان حضرت امام و  مقام معظم رهبری به گونه ای دیگر بود یعنی امکان ارتباط دیگران با آنها و  ادامه فتنه وجود داشت همچنانکه امکان پناهنده شدن به بیگانگان هم بعید به  نظر نمی رسید !

بنابراین فرزندان مسلمان و انقلابی و حتی پیروان حضرت موسی (ع) بدانند  چنین حصری ، چیز جدیدی نیست و در طول تاریخ وجود داشت !

بهترین راه برای بازگشت به دامن مردم و بهره مندی از عفو رهبری ، توبه است و بس ! 

حمایت بی چون و چرا از کسانی که نقش پیشگامی آن فتنه را داشته اند ، در  حقیقت رضایت به آن گناه است که مستلزم پاسخگویی در دادگاه عدل الهی است !

سید حبیب الله قدمی