به گزارش گلستان ما به نقل از  نیلکوه، سابقه حوادث و بلایای طبیعی در کشور و استان گلستان  نشان داده برخی از مدیران ما اسیر دست‌وپابسته حوادث طبیعی هستند و این مردم شریف و صبور استان هستند که پس از هر بلائی دست استغاثه به‌سوی خالق کردگار دراز کرده تا ناامیدی از تدبیر  دولتمردان را به آن تسلی دهند.

سابقه تلخ سیل مردادماه سال ۸۰ در شرق استان و تکرار چندباره آن در شهرهای مختلف استان نشان‌ می‌دهد برخی از مدیران الفبای مدیریت بحران را نخوانده‌اند. وقتی هواشناسی چندباره از شدت بارندگی در استان پیام داده و سیستم‌های پیش‌بینی وضعیت هوا نیز به‌خوبی از آخرین تغییرات در هر گوشی تلفن‌ همراه گزارش لحظه‌به‌لحظه می‌دهند اما چگونه سیستم‌های عریض و طویل پس از گذشت ۱۸ سال از سیل  سال ۸۰ پس از هر حادثه گرفتار چکنم چکنم های امدادی و نجات می‌شوند.

چگونه در طول این مدت نتوانسته‌اند سیاست و برنامه‌ای برای کنترل آب‌های سطحی و هم‌چنین آبخیزداری در اراضی جنگلی  مشرف‌به شهر داشته و همچنان به ارسال بخشنامه‌ها  بسنده می‌کنند.

اطلاعات و آمایش سرزمینی آسیب‌پذیری از حوادث طبیعی به‌ویژه سیل برای هر شهرستان و درنهایت استان گلستان تا چه حد به‌عنوان زیربنای فعالیت‌های بازدارنده پیش روی مدیران استان قرارداد ؟؟

جنگل‌ها فرصت خدادادی برای مقابله با چنین بلائی است اما سطح توان مدیران ما برای سودجوئی از این موهبت الهی تا چه اندازه مفید و مؤثر بوده است؟

مدیریت بحران، جهاد کشاورزی، امور آب، استانداری مگر نمی‌دانند کشاورزی تنها ممر درآمد و معاش بسیاری از اهالی استان است که با هر حادثه‌ای همه امیدها و تلاش‌های آنان برای تأمین معاش یک سال خانواده به فنا می‌رود و تکرار این حوادث یعنی تکرار این صدمات خسارات متوالی و زیان‌های اقتصادی و فقر که  به‌راحتی بر مردم این استان تحمیل می‌شود و جلسات و کمیسیون‌ها و عکس‌های یادگاری کمک و مساعدتی برای  کشاورز بینوای آسیب‌دیده نبوده و نخواهد بود.

سیل‌های متوالی در جای‌جای استان و تخریب تأسیسات و زیرساخت‌های شهری مکرر هزینه‌های سنگینی به جیب بیت‌المال وارد می‌سازد که پاسخگوی این ندانم‌کاری‌ها و تکرار حوادث و تکرار آسیب‌ها چه کسی خواهد بود؟

تحمیل خسارات عدیده که بیمه محصولات کشاورزی حتی هزینه کپی و ایاب و ذهاب کشاورز را تأمین نمی‌کند در کنار تراکم و انباشت بدهی کشاورز به سیستم بانکی را چگونه می‌توان ساماندهی کرد که حق به ذی‌حق برسد.

نقل است از بزرگان که مؤمن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود؛ اما چرا مردم استان گلستان از سیل  باید هرساله گزیده شوند؟؟

و تعجب‌آورتر اینکه  نتیجه‌های مکرر و چندجانبه ارزیابی علل وقوع سیل انگار چیزی به داشته‌ها و آموخته‌های ذهنی و تجربی مدیران ما نمی‌افزاید که بتوانند با توسل به آن رفع حادثه کنند؟  نکند سیل و آسیب‌های ناشی از آن اسباب کاسبی است و دلواپسی از سیل خود نان بر سفره دارد که عامه از آن بی‌خبرند والا مگر می‌شود همه‌ساله سیل خانه‌ها جاده‌ها اراضی زراعی و... را ویران کند و کسی متنبه نشود تا سال دیگر بتوانند مانع تخریب سیل شوند.

استان گلستان به‌واسطه شرایط استراتژیک‌ خود از چهره‌های مطرح علمی درزمینهٔ کشاورزی جنگلداری و آبخیزداری برخوردار است تا چه اندازه مدیران استان از چنین قابلیتی برای تشکیل کارگروه مقابله با سیل و مهار سیلاب‌ها اشتیاق دارند؟

چرا با کم‌توجهی به نخبگان استان عرصه را برای سیل‌های پی‌درپی و سیل آب‌های مخرب مهیا ساخته‌اند؟

در آستانه سال نو مردم  فهیم استان که مدت‌ها از بخل آسمان در بارش به‌موقع گلایه‌مند بودند اینک پای در گل و سیلاب بر عطش شکرانه فراوانی این رحمت الهی  فرومانده‌اند.

و چه زیبا ظریفی پرسید به نظر شما سین هشتم سفره نوروزی گلستانی‌ها سیلی بی‌تدبیری است یا سیل شهر آشنای گلستانی‌ها؟؟؟؟

بشخ کوچکی از خسارات سیلاب اخیر در گالیکش