به گزارش گلستان ما به نقل از تیتر آزاد، یکی از معدنچیان معدن زمستان یورت آزادشهر( که به دلیل ترس از برخورد خواست تا نامش فاش نشود) در گفتگو با خبرنگار ما در خصوص وضعیت معدن، اظهار کرد: خدا را شکر از لحاظ ایمنی اوضاع خوب شده است و برای مسائل ایمنی سختگیری می شود.

این معدنچی آزادشهر ادامه داد: شرکت دوباره در حال جذب کارگران قبلی معدن است و کار معدن منظم شده است. تنها مشکلی که ما را اذیت می کند عقب افتادن حقوق ها است.

وی افزود: مسئولین معدن اعلام کرده اند که پول ندارند و الان 3 ماه است به ما حقوق نداده اند و معلوم نیست آیا تا عید به ما پولی خواهند داد یا خیر و این موضوع ما و خانواده های ما را در فشار قرار داده است. 

معدنچی ناراحت از اوضاع در ادامه بیان کرد: مسئولین شهرستان، قبل از حادثه معدن نسبت به اوضاع ما بی تفاوت بودند اما بعد از جان باختن 43 معدنچی دایه دلسوز تر از مادر شدند. نمی دانم این توجه همه جانبه مسئولین شهرستان، استان و کشور در بعد از حادثه معدن برای تبرعه خود بود و یا پشیمان از بی تفاوتی بودند و قصد جبران داشتند.

وی ادامه داد: هر چه که بود، بعد از سرد شدن تب حادثه معدن، مسئولین دوباره رویه قبل از حادثه را در پیش گرفته اند و هیج توجهی به اوضاع و احوال کارگران ندارند. امیدوارم این بی توجهی ها باعث رخداد ناخوشایند دیگری از قبیل از هم پاشیدن خانواده های ما بخاطر بی پولی نشود.

مسئولین باید نسبت به اوضاع مردم حساسیت داشته باشند و رفع مشکلات آنها را در اولویت کاری خود قرار دهند. و اگر مسئولی توانایی انجام کاری را ندارد ظیفه حاکم جامعه است تا او را عوض کند.

همانطور که همگان می دانند یک فرد شاید در یک کار توانا و در کار دیگر ناتوان باشد. مدیریت درست آن است که افراد را در کارهایی متناسب با توانایی هایشان بکار گیری کنیم و ملاک انتخاب آنها دینداری، ولایتمداری، تخصص و توانایی باشد نه اینکه فعالیت حزبی و آشناییت ها.

در کلام امام خمینی (ره) در خصوص رعایت اهلیت در قبول مسئولیت می خوانیم:

نوع نگاه انسان به مسئولیت، از امور مهم در شکل گیری اخلاق مطلوب اداری است. قرآن کریم بر این اصل تأکید دارد که ادارۀ امور مردم امانت سنگینی است که باید به شایستگان و اهل آن سپرده شود.

«إِنَّ اللّه یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُودُّوا اْلأَمَانَاتِ إِلَی أَهْلِهَا»؛[*] همانا خداوند امر می کند شما را به این که امانات را به صاحبانشان برگردانید.

پس در هر مدیریتی و ادارۀ هر کاری باید اهل آن را یافت و امانت را به وی سپرد؛ چنان که در روایات داریم: «فالتمسوا ذلک من عند أهله»؛ آن را از اهلش بخواهید.

اگر کار به دست نااهل سپرده شود همه چیز تباه می شود و اگر امر مهمی مثل دین در میان باشد، دقت نظر بیش تر، ضرورت دارد.

از بزرگ ترین آفات یک نظام، عدم رعایت اهلیت ها در مدیریت است. مشکلی که پس از پیامبر برای جامعۀ اسلامی پیش آمد، به سبب عدم رعایت اهلیت بود؛ افرادی بر سر کار آمدند که شایستگی و کفایت لازم را برای ادارۀ امور نداشتند؛ به همین دلیل در اقامۀ حق کوتاهی کردند و سیره و سنّت پیامبر را به تعطیلی کشاندند. جلوس فرد بر مسندی که اهلیت آن را دارا نیست، سبب بدبختی خود او و تباهی امور مربوط به او می شود.

[*] نساء (4): 58.

همانطور که از کلام امام (ره) که همگی بر گرفته از مفاهیم قرآن کریم و احادیث ائمه اطهار است مشخص است، نباید مسئولیت ها را به افرادی سپرد که توانایی انجام آن را ندارند و چه شرافتمندانه است وقتی که فردی در سمتی باشد و بعد از مشاهده ناتوانی خود از آن سمت استعفا دهد تا افراد لایق بر آن کرسی تکیه زنند.

لازم به ذکر است حاکم جامعه نیز باید نسبت به عملکرد مسئولی که برای مدیریت اوضاع جامعه قرار داده است باید جوابگو باشد. در این خصوص امام علی (ع) در نامه به مالک اشتر در خصوص مسؤوليت حاكم به هنگام عجز كارگزاران می فرمایند:بر عهده تو كارهايي كه خود بايد انجام دهي، از جمله: پاسخ گفتن به علامان توست، آن جا كه كاتبان درمانند".

انتهای پیام/