1393-09-27 16:22
1519
0
7391
یاداشتی از عماد افروغ؛

قرار نیست مبارزه با فساد صورت بگیرد / آن دسته از صاحبان قدرت که همواره از تبعیت از رهبر دَم می زنند، بسم الله

حرف رهبر سخن دل همه مردم است، مردم همواره توقع یک چنین مواضع قاطع و بی تعارف را دارند. بدون تردید این گونه مواضع در تقویت اعتماد مردم بسیار مؤثر است و اگر با عمل همراه باشد این اعتماد را استمرار خواهد بخشید و الّا آن را سست خواهد کرد.

عماد افروغ در وبلاگش نوشت: آن دسته از صاحبان قدرت که همواره از تبعیت از رهبر دَم می زنند، بسم الله؛ با توجیه حفظ وضع موجود بر پایۀ فساد و پر هزینه بودن مبارزه برای عده ای ذینفع و فرصت طلب، قرار نیست مبارزه ای صورت گیرد، اما قرار است حرف مبارزه با فساد زده شود، چون این حرف سرپوشی است بر فساد و عدم مبارزه با مفاسد اقتصادی.

شرایط فعلی نظام و نه اصل آن، گواهی است بر این نکته که مبانی توجیهی آن بر پایۀ فساد است. یعنی ریشه کن کردن فساد همان و از بین رفتن وضع موجود همان. یعنی سوء کارکردی بودن مبارزه با فساد برای بهره مندان از فرصت های فساد، گویی عمل در کشور فراموش شده است.

همه کار در کشور خلاصه شده است به اینکه آیین نامه و یا سیاست تصویب کنند  و کمترین توجه به اجرا، مکانیزم ها و ضمانت های اجرایی و قابلیت اجرایی شدن آیین نامه و یا قوانین است.

ما ویژگی ساختاری در کشور به نام تمرکز گرایی داریم که این تمرکز گرایی یک ویژگی برجسته دارد و آن این است که در مرکز هم دسترسی به اطلاعات بیشتر است،  هم دسترسی بیشتری به اطلاعات است.

این امر خودش منشأ فساد است، حتی اگر هم مشکل قانونی داشته باشیم یا به اصطلاح جایی بتوان قانون را دور زد، با نظارت فعال و بی شبهه و عمل می توان مانع از فساد شد. اگر هم مشکل قانونی وجود دارد، باید سریع رفع شود.

اینکه مشکل لاینحلی نیست، بسیاری از قوانین و امتیازات تعریف شدۀ ما در کنار بی توجهی به ظرف تحقق بسیاری از قوانین، فسادزاست. به عبارتی، مبارزه با فساد، هم قانون و ناظر خوب و هم ظرف تحقق مناسب می خواهد.

تجلی و بروز فساد اقتصادی را نباید تنها در ساختارها و رفتارها و حتی قوانین اقتصادی صرف جستجو کرد، آیا برای مثال بین مبانی ایدئولوژیک فاقد نقادی و نظارت جمهوری اسلامی و تظاهر و نفاق و مآلاً بین نفاق و فساد اقتصادی رابطه نیست؟

آیا در ظرف تمرکزگرایی و اقتصاد نفتی می توان با فساد اقتصادی مبارزه نمود؟ آیا ریشۀ فسادهای اصلی در نفت و قدرت دولتی نهفته نیست؟ آیا در شرایطی که سازمان های دینی ما وابسته به بودجۀ دولتی هستند، می توان شاهد نظارتی قوی و مستمر بر عملکرد سازمان های دولتی و نظارت بر تحقق و حُسن اجرای مبانی نظری ـ ایدئولوژیک نظام بود؟

آیا در شرایط فقدان نظام شفاف و روشن مالیاتی و نظام یارانه ای به این شکل و شمایل، می توان توقع مقابله با فساد را داشت؟ آیا اصولاً نظام رانتی خود مظهری از فساد اقتصادی نیست؟ 

نظرات

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد

پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد

© کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب گلستان ما با ذکر منبع امکان پذیر است.