به گزارش گلستان ما به نقل از هرمز؛ منطقه ویژه اقتصادی یکی از القاب دهان پرکنی است که از سال 70به برخی از نقاط کشور بنا به موقعیت جغرافیایشان داده شد تا بدین وسیله زمینه رونق اقتصادی و عمرانی این منطق را فراهم کنند؛ جزیره قشم نیز یکی از بزرگترین مناطق آزاد کشور است که از ابتدا با چشم انداز توسعه فعالیت های اقتصادی و افزایش زمینه تولیدی با محوریت صادرات ایجاد شد.

هرچند طرح توسعه منطقه جزیره قشم از ابتدای کار به بی راهه رفت و نه تنها زمینه ساز افزایش فعالیت های اقتصادی تولید محور نشد بلکه این جزیره شگفت انگیز به کانون واردات بی رویه و قاچاق کالای کشور تبدیل شد.

اوج درخشش اقتصادی جزیره قشم به بازارها و سنترهایی ختم می شد که در زمینه فروش اجناس بنجل و بی کیفیت وارداتی فعالیت داشتند از سوی دیگر دهها واحد تولیدی جزیره نیز به مرکز بسته بندی و طراحی برای اجناس خارجی نظیر چای، برنج، خشکبار و سایر محصولات غیرضروری تبدیل شده است.

جزیره قشم به بهشت واردات و جولانگاه قاچاقچیان کالا شهرت دارد و درگهان نیز عنوان دروازه ورودی کالای قاچاق از آن خود کرده که هیچ کدام از این شرایط یا توصیفات مقدماتی مناطق آزاد همخوانی ندارد؛ هرچند قشم نتوانست مسیر چشم انداز پیش رو را درست بپیماید اما در چند سال اخیر زمینه درآمدزایی و کسب سودهای هنگفت برای عده ای سودجو فراهم شد.

رشد قارچ گونه ابربرج های تجاری و مجتمع های بزرگ اقتصادی در قشم از یک سو و ورود چشم گیر مسافر و گردشگر به این منطقه ویژه اقتصادی موجب شد تا بسیاری از ضعف ها و محرومیت های جزیره شگفت انگیز از نظرها پنهان بماند و زرق و برق اجناس لوکس و سنترها فرصتی برای تامل به فقر ذاتی منطقه ندهد.

فقر، بیکاری، فقدان زیرساخت های عمرانی و اجتماعی، کمبود امکانات آموزشی و رفاهی، هزینه بالای زندگی و ...از مهم ترین مشکلات بومیان جزیره قشم است که در سال های اخیر به پشتوانه سیاسی کاری های بی پایان کمتر به چشم آمده و مردم این جزیره هر روز محروم تر از قبل روزگارشان را سپری می کنند.

بسیاری از روستاهایی قشم به دلیل محرومیت مردم منطقه هنوز بافت قدیمی و مستهلک خود را حفظ کرده و سازه های نیمه ویران سنگ و چوبی تنها سرپناه ساکنانشان است؛ درجه فقر و محرومیت به حدی است که مردم مانند یک صد سال پیش زندگی می کنند و حتی از سرویس بهداشتی مناسب برخوردار نیستند.

بنا به گفته کارشناسان محرومیت قشم در هیچ جای استان هرمزگان وجود ندارد و هنوز عده ای از ساکنان جزیره حتی کارت شناسایی و شناسنامه هم ندارند؛ برخی از روستاهای جزیره علاوه بر اینکه از امکاناتی همچون آب و برق محروم هستند ساکنانشان در اوج فقر از مبلغ 45 هزارتومانی یارانه نیز محرومند.

ضعف های بهداشتی و درمانی در قشم از دیگر معضلات این منطقه آزاد است که تنها گریبان گیر ساکنان و بومیان است چرا که مدیران و صدرنشینان جزیره اعتقادی به خدمات درمانی ارائه شده ندارد و با صرف هزینه پرواز مستقیم به پایتخت پیش پا افتاده ترین بیماری خود را نزد پزشکان به نام کشور درمان می کنند این در حالی است که بیماری های وراثتی در گوشه و کنار قشم بیداد می کند و خاموشی مسئولان موجب مسکوت ماندن موضوع شده است.

بخش اعظمی از بومیان جزیره قشم تحت پوشش سازمان های امدادگر از جمله کمیته امداد و بهزیستی قرار دارند چرا که جمعیت بیماران خاص و ناتوان در جزیره به دلیل مشکلات ژنتیکی بیش از حد به چشم می خورد و ناآگاهی خانواده از یک سو ، عدم ورود صحیح مسئولان حوزه بهداشت و درمان از سوی دیگر موجب شدت یافتن موضوع شده است.

زلزله یک دهه گذشته و ویرانی بخش اعظمی از مناطق روستایی قشم بخشی از مشکلات و محرومیت بومیان را به نمایش گذاشت که این موضوع نیز به مرور زمان به فراموشی سپرده شد تا دردی مضاعف بر پیکر رنجور مردم جزیره باشد.

جزیره قشم با مساحت یک هزار و ۴۹۱ کیلومترمربع، دومین جزیره بزرگ خلیج فارس است که ۳۰۰ کیلومتر از جزیره قشم در راستای انتقال تکنولوژى پیشرفته به منطقه ،جذب سرمایه هاى خارجی،افزایش صادرات و کسب در آمدهاى ارزى تربیت نیروى انسانى ماهر و متخصص و ایفاى نقش پایلوت براى کشور به منطقه آزاد اختصاص داده شد اما برخلاف برنامه تنها زمینه خلق ثروث و درآمدزایی عده ای خاص را رقم زد تا محرومین جزیره بیش از پیش به انزوا فرو روند.

انتهای پیام/