به گزارش گلستان ما به نقل از هرمز؛می گویند فقر از هر دری وارد خانه شود ایمان از همان در خارج می شود؛ این ضرب المثل قدیمی و ساده بیانگر زوایای پیدای و پنهان معضل فقر در جامعه است که با گسترش آن بسیاری از بایدهای اجتماعی جای خود را به منعیات می دهد.

بروز بسیاری از مشکلات اجتماعی و بزهکاری را نتیجه فقر دانست که موجب دامن زدن به آسیب های فردی و روانی شده و آثار سوء آن در جامعه بروز پیدا می کند.

محرومیت و فقر ذاتی یکی از فاکتورهای دائمی و ثابت در استان هرمزگان است که از دیرباز تاکنون چهره خشن خود را با قدرت هرچه تمام به نمایش  گذاشته از این رو رونق های چشم گیر اقتصادی و ارزآوری کلان هم نتوانسته وضع موجود را تغییر دهد.

در بسیاری از نقاط این استان پهناور فقر مطلق بیداد می کند و تاکنون تلاش جدی برای مهار این معضل اجتماعی از سوی دستگاهها صورت نگرفته است.

آمار چشم گیر آسیب های اجتماعی از قبیل اعتیاد، افزایش نرخ طلاق در استان، بروز بیماری های روحی و روانی، کاهش میزان فرزند آوری و افزایش آمار کودکان بی سرپرست و نوزادان سرراهی را می توان مهم ترین آثار فقر  دانست.

روند رو به رشد آمار نوزادان سر راهی

در میان فاکتورهای متفاوت مشکلات اجتماعی، معضل  نوزدان سرراهی به یکی از تلخ ترین مسائل روتین زندگی شهری تبدیل شده که هرچند وقت یکبار با انتشار خبر پیدا شدن کودک سرراهی و یا پیکر بی جان نوزادی بیگناه در کوچه و خیابان عواطف انسانی را جریحه دار می کند.

نمونه های مختلفی از پیدا شدن نوزدان سرراهی در سطل های زباله بیمارستان ها، گوشه خیابان و یا مکان های پرتردد منتشر شده که بارزترین آن ها دوقلوهای معروف در یکی از بیمارستان های بندرعباس، نوزاد در آستانه جان دادن در جزیره هرمز بود یا پیکر بی جان نوزادی که پاهایش قطع شده در گوشه یکی از پارک های شهر خوراک حشرات شده بود.

اخیرا نیز تصاویری از رهاسازی نوزدای در یکی از پارک های ساحلی بندرعباس منتشر شده که بنا به گواه شاهدان عینی این نوزاد در کنار ساحل با حضور کادر درمانی متولد شده و با تمام وسایل بهداشت و درمانی زایمان بر روی شن های خیس ساحل رها شده تا در نهایت کارگران شهرداری و فضای سبز این مکان با جسم بی جان نوزاد روبرو می شوند.

این موارد تنها نمونه های بارز رسانه ای شده از کودکان سرراهی می باشد و بخش قابل توجه ای از آن بی سروصدا و در خاموشی به مراکز پرورشگاهی سپرده می شوند.

بار منفی سکوت دستگاهها در برابر کودکان ناخوانده

آمار کودکان سرراهی دراستان به صورت قابل ملاحضه ای در حال افزایش است که با سکوت مسئولان استانی این معضل جامعه را درگیر خود کرده است.

به طور کلی کودکانی که سر راه گذاشته می‌شوند یا خانواده‌هایشان دچار مشکلات اقتصادی می باشند یا فرزند به دنیا آمده حاصل ارتباطات خارج از عرف باشد.

اغلب نوزادان ساعاتی پس از تولد در اماکن عمومی شهرها رها می‌کنند تا پلیس به مراکز ادارات بهزیستی به عنوان  متولی نگهداری کودکان سر راهی تحویل داده شوند و در اختیار شیرخوارگاه‌های زیر نظر سازمان بهزیستی قرار گیرند.

سر راه گذاشتن کودکان شیر خوار موضوعی است که از گذشته صورت می گیرد و والدین به امید این که آینده ای بهتر برای فرزندش رغم بخورد آن‌ها را به خیابان می سپارد که دربهترین شرایط کودکان سر از مراکز بهزیستی در می آورند و تا 18 سالگی از آن‌ها نگهداری می شود.

اما رها کردن نوزدان بی گناه در سطل های زباله و یا انداختن آن ها در پارک های شهر که اغلب محل جولان سگ های ولگرد و حیوانات موزی است در مخیره انسان نمی گنجد چرا که اگر این افراد بویی از انسانیت برده بودند دست به چنین اقدامات قبیحانه ای نمی زدند.

در شرایطی که خانواده های نابارور در صف های طولانی درخواست فرزندخواندگی  قرار دارند و کمتر خانواده ای موفق به دریافت فرزند می شود عده ای نوزادان ناخوانده خود را این گونه به کام مرگ می کشانند.

انتهای پیام/