به گزارش گلستان ما به نقل از دانشجوسلام؛ یکی از این دانشجویان در متنی که در ادامه آمده است به بیان مشکلات مردم و دغدغه های این مردم پرداخت.

بسم رب الشهدا و الصدیقین .

اینجا ایران .

اینجا گلستان .

اینجا روستای نصرکان .

_ همه چیز را زیر سوال برده است نگاه ِ نگران ِ کودکانی که حسرت کوچک ترین آرزوها به دل آنها مانده است .

_نگرانم برای تک تک ِ شان .

برای خواسته ها و آرزوهایشان

برای دست های کوچک ِ آفتاب سوخته ِ شان

برای غم ِ حبس شده در پشت نگاه ِ شان

نگرانم برای ِ نگرانی هایشان

نگرانم برای نگاه نگران ِ کودکانی که آرزوهای شان را پشت وعده های مسئولین سرزمینم و فقر خانواده های شان جا گذاشته اند .

نگرانم برای آینده ی حسن, حسین و علی رضا .

سه قلوهای 10 ساله ای که خرج ِ پدر و مادر مریض خود را می دهند

برای آینده ی کودکانی که جای درس خواندن, بازی, و تفریح , صبح زود در زمین های زراعی دیگران مشغول کار هستند.

و شب با دستان ِ کوچک ِ شان روی رویاهای شیرین خود , یکی یکی خط می کشند .

خواستم از آرزویشان بنویسند....

تلخ بود زمانی که نازنین برایم نوشت , خانم جانان آرزو دارم درس بخوانم و پولدار شوم تا مادرم را به کربلا بفرستم و خوشحال شود.

اما می دانم نمی شود.

چون فقر با ما زندگی می کند .

نگرانم برای ِ غزاله ی عزیزم که بزرگترین دغدغه اش داشتن یک لباس نو بود

و فاطمه ای که آرزویش داشتن یک عروسک بود

تا النازی که آرزویش داشتن یک تلفن همراه بود

نگرانم برای غم فاطمه زهرا برای بیماری مادرش.

و متاسف می شوم

وقتی علی پسر 10 ساله ی این روستا می گوید:

اجازه در روستای ما دهیاری و مسئول های روستایمان فقط زمان رای گیری به یاد مردم می افتند

یا از غم پسر بچه ای بگویم که خواهرش به عقد مرد 40 ساله ای در آمد تا پول عمل قلب ِ پدرش فراهم شود.

یا از غم بزرگتر بگویم

از غم ِ سه برادری که کرولال بودند و پدرشان در زندان و مادرشان رفته بود....

میخواهم بگویم کمترین حقوق کودکان سرزمینم و کودکان ِ پرمهر ِ روستای نصرکان " شاد بودن " است .

عید من زمانی است که نگاه مسئولین کشورم و مسئولین استانی و شهرم بر زندگی این کودکان بیفتد.

همه چیز را زیر سوال برده است بی مهری دلهای مسئولین

فاطمه_زنگانه- اردوی_جهادی97 روستای نصرکان گروه‌ شهید یدالله‌ ترمیمی

انتهای پیام/