به گزارش گلستان ما به نقل از نیلکوه، سالانه در دو نوبت اواخر خردادماه و اواسط پاییز با فراخوان نیروهای حفاظت محیط‌زیست استان گلستان پستانداران پارک ملی گلستان سرشماری می‌شوند.

سرشماری وحوش باهدف به دست آوردن تعداد جمعیت نزدیک به واقعیت وحوش پستاندار داخل این منطقه که عبارت‌اند از آهو، کل، بز، قوچ و میش انجام می‌گیرد که به طبع آن برنامه‌ریزی‌های لازم برای مدیریت آن‌ها انجام می‌شود.

به گزارش «نیلکوه» پارک گلستان، قدیمی‌ترین پارک ملی ثبت‌شده در کشور ایران و پناهگاهی کم‌نظیر برای حیات‌وحش است که هزار و 350 گونه گیاهی و 302 گونه جانوری و ازجمله نیمی از گونه‌های پستانداران ایران را در حدود90 هزار هکتار مساحت خود جای‌داده است.

اختلاف ارتفاع در پارک حدود دو هزار متر است که این مسئله تنوع زیستگاه‌ها و ریز بوم‌های متعددی را در پارک ایجاد کرده است.

در این پارک رودخانه‌های متعددی جریان دارد و بیش از 21 دهنه چشمه در آن شناسایی‌شده است که مهم‌ترین آن‌ها رودخانه مادرسو، زاو، قرتو، چشمه‌های گلشن، گلستان، جانو، سردارخانه، دوشان، آق سو، کرکولی است.

آبشار آق سو و آبشار جنگل گلستان با ارتفاع 70 متر و آب دهی 30 لیتر بر ثانیه از آبشارهای معروف این پارک هستند و از مهم‌ترین کوه‌ها و دره‌های این بوستان می‌توان به ارتفاعات قره قون، تنگه گل، شاخا، یکه قدم، آلمه، قره قاشلی، قوفی قورچی و دره‌های آلمه، آنسر، قرغون، آق سو، آلی دالی، آدنس، جمشیدآباد، قزقلعه، آلوباغ و خشک است.

پارک ملی گلستان بین دو حوزه نیمه نم پسند و نیمه خشکی‌پسند قرار دارد و به‌تدریج درحرکت به‌طرف شرق، سیمای طبیعی آن به حالت استپیک تغییر پیدا می‌کند، به همین جهت عناصر گیاهی نواحی سه‌گانهٔ فوق را می‌توان در پارک مشاهده کرد.

تنوع و رنگارنگی گیاهان در پارک ملی گلستان چنان مناظر زیبایی را به وجود آورده است که نظیر آن را در کم‌تر نقطه‌ای از کشور می‌توان یافت.

69 گونه پستاندار در پارک ملی گلستان شناسایی‌شده‌اند. پلنگ و خرس قهوه‌ای از گوشت‌خواران بزرگ پارک ملی هستند. سمور جنگلی از گوشت‌خوارانی است که احتمالاً فقط در پارک ملی گلستان زندگی می‌کند و بر ارزش ژنتیکی پارک افزوده است.

این منطقه از بهترین زیستگاه‌های گوسفند وحشی اوریال بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین زیرگونهٔ گوسفند وحشی ایران است و یکی از خالص‌ترین جمعیت‌های قوچ و میش اوریال را در خود جای‌داده است.

149 گونه پرنده در پارک ملی گلستان شناسایی‌شده است که از این تعداد، 48 نوع در فصل بهار و تابستان در منطقه مشاهده می‌شود و 62 گونه بومی پارک ملی هستند.

پارک ملی گلستان اولین پارک ملی ایران بود که در سال 1354 در فهرست جهانی به عنوان یکی از 50 ذخیره‌گاه زیست‌محیطی کره زمین به ثبت رسید.

بیشترین وسعت پارک ملی گلستان در استان گلستان، حدود 34 درصد آن در استان خراسان شمالی و بخش ناچیزی نیز در استان سمنان قرار دارد.

عکس: یحیی مرادی - محمد رضا محمدی

انتهاي پيام/