به گزارش گلستان ما به نقل از کلاله خبر ؛ در کنار مردم جامعه هستند ، کسانی که ناخواسته و بر اثر کمبود امکانات درمانی و بهداشتی، تصادف، مادر زادی و یا سوانح طبیعی و عیره مشکل جسمانی پیدا کرده اند و در حال حاضر نیز بخشی از جامعه را تشکیل می دهند. 

اگر بد بینانه به آنها نگاه کنیم، باید آنها را انسانهای ضعیف و ناتوان، پرهزینه و مصرف کننده قلمداد کرد؛ و اگر واقع بینانه فکر کنیم و تاریخ را ورق بزنیم، خواهیم دید که این قشر از جامعه کار های را انجام داده اند که خیلی از افراد سالم نیز قادر به انجام آن نیستند و اینها نیز به عنوان عضوی از جامعه، نقش خود را به خوبی ایفا  کرده اند.

دیروز سوم دسامبر (12 آذر ) روز جهانی معلولین بود. چه بی سر و صدا معلولین این روز را با پیامک های خود به یکدیگر که فقط یک تبریک بود، به تاریخ سپردند.اما متوالیان این طیف که برای  ارائه خدمت و تلاش در جهت رفع موانع این عزیزان برای حضور درجامعه، حقوق بگیر دولت هستند چقدر بی رحمانه رفتار کردند، البته باید گفت، بودند کسانی که با ابراز لطف صادقانه و عاشقانه خود مرحمی بر این ناملایمات گذاشتند.

یادم نمی رود چند سال گذشته به همراه چند تن از دوستان خود برای زیارت یکی از مسئولین و در میان گذاشتن پاره ای از مشکلات شهرنشینی به اداره ای رفتیم، در میان ما یک معلول ویلچری بود و در رو بروی او 40 پله 25 سانتی بود. خوب که اطراف خود را نگاه کردیم، کسی را برای کمک ندیدیم.

خلاصه کلام این که بعد از چند ربع ساعت به دفتر آن مدیر محترم رسیدیم، صحبت هایی شد و از اتاق بیرون آمدیم، اما یک موضوع دلم را درد آورد و آنهم این بود که آن مدیر حتی به ذهنش خطور نکرد که این معلول ویلچری چگونه به دفتر او رسیده است !!! و سوالی در این رابطه از ما نشد .

این درد قابل لمس، نه تنها برای معلولین است بلکه پا به سن گذاشته ها و مو سپید های جامعه را نیز رنج می دهد .

در 24 ساعت گذشته بخشی از برنامه های صدا وسیما وچ تیتر چند روزنامه یادی از واقعیت هایی که در جامعه ما حضور دارند و زندگی می کنند، کردند و ما دلخوش به آن هستیم.

کلافه ام از حس ناسپاس بودنم !

وقتی که دیدم پسر معلول خطاب به آفریدگارش گفت :"خدایا شکرت مرا در مقامی خلق کرده ای که هر کس مرا می بیند تو را شکر می کند "!

ما در همین نزدیکی زندگی می کنیم

انتهای پیام/