به گزارش گلستان ما؛ شیوع ویروس کرونا در بهمن سال 98 زندگی بسیاری از هموطنان را دگرگون و حتی لبخندهای انسان ها به یکدیگر را هم  در پس ماسک از هم دزدیده است .

خس خس سینه و سرفه یارای نفس کشیدن را از بیمار مبتلا به کرونا  می گیرد، در زمانی که حتی نزدیکترین فرد خانواده هم نمی تواند در کناراو باشد این پرستاران و مدافعان سلامت هستند که در کنار آنان قرار می گیرند.

مدافعان سلامت هم در سنگر مبارزه با بیماری اند وهم نقش پدر و مادر و همسر و فرزند را برای بیماران دارند؛ گاهی از شدت گرمای لباس های مخصوص و ماسک هایی که تا چندین ساعت باید تحمل کنند کلافه می شوند اما باز به بیماران لبخند می زنند که مبادا هم وطنی ناراحت و داغدار عزیزی گردد.

مریم طاهری یکی از مدافعان سلامتی است که با وجود اینکه دوسال از فعالتیش بعنوان کارشناسی اتاق عمل می گذرد، گاهی بیش از 7 ساعت در بیمارستان فعالیت می کرد، اما حتی در اوج کرونا و مشکلات فراوان و کمبودها در بیمارستان نخواست کارش  را ترک کند .

با او در محل کار خودش که در بیمارستان 5 آذر گرگان است به گفتگو نشستیم .

می گوید 25 ساله هستم و در رشته کارشناسی اتاق عمل  تحصیل کرده ام و الان دوران طرحم را می گذرانم

طاهری ادامه می دهد: در دوران اوج کرونا دراسفندماه سال گذشته در اتاق عمل کار می کردم .در ابتدا جوی بدی حاکم شد و همه ترس داشتند چرا که ویروس ناشناخته بود اما الان عادی تر شده  اما مسائل بهداشتی را رعایت می کنیم.

اوکه به صورت اتفاقی وارد رشته بیهوشی شده است، می افزاید : پیش زمینه ای درباره این رشته نداشتم اما اکنون از رشته ام راضی ام و با وجود مشکلات و سختی ها یش آن را دوست دارم .خوشحالم در شرایطی کار می کنم که می توانم به مردم کمک کنم و از اینکه می بینیم حال مردم بهتر می شود بیشتر انگیزه می گیرم.

طاهری می گوید: درست است که شیفت های بیمارستان زیاد است مثلا در همین زمان کرونا  مشاغل دیگر می توانستند دورکاری بگیرند و اما ما همه روزه باید بودیم و کمک می کردیم.

یک ماه  خانواده ام را ندیدم

این مدافع سلامت ادامه می دهد: در زمان اوج کرونا  بخش کناری ما هم تعطیل و به بخش کرونایی تبدیل شد و بخاطر ارتباط با بیماران کرونایی و احتمال ناقل بودن من و دوستم تصمیم گرفتیم که تا زمان کاهش شیوع به منزل نرویم و خانه جدا گرفتیم؛ از اسفند ماه 98 تا فروردین99 از خانواده هایمان دور بودیم و حتی سال تحویل و عید نیز در کنار خانواده نبودیم هرچند ناراحت بودیم اما از اینکه می دانستیم پدر و مادرمان درسلامت خواهند ماند راضی بودیم .

او درباره اوایل شیوع کرونا  و امکانات بهداشتی در بیمارستان هم برایمان گفت که اوضاع سختی بود، کمبود امکانات  بهداشتی باعث می شد که خیلی وقت ها لباس و ماسک کم می آوردیم و همکاران ما بخصوص پرستاران ما  شاید از یک ماسک در یک شیفت چند ساعته استفاده می کردند .

طاهری درباره خاطره ی روزهای کرونایی هم می گوید: خاطره تلخ این است که بیماری را در مراحل آخر به بیمارستان می آوردند و ما باید به او کمک می کردیم ، تمام تلاشمان را هم انجام می دادیم اما دیگر دیر شده بود.ولی خاطرات خوش ما کنار هم بودن  خانواده و همکاران ، خندیدن ها و دلتنگ شدن های ماست که همه به سلامت هستیم. البته این روزهای سخت سپری خواهد شد.

مردم  تنها پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند

او خواسته خود را از مردم  فقط رعایت کردن پروتکل های بهداشتی بیان می کند و ادامه می دهد:  امیدواریم مردم مسائل بهداشتی را تا پایان کرونا را رعایت کنند. شب یلدا هم برای ما بحرانی است چرا که مردم دور هم جمع می شوند امیدوارم مردم رعایت کنند چون یک روز و یک ماه  همدیگر را ندیدن بهتر یک سال ندیدن و یا هرگز ندیدن است.

این کارشناس بیهوشی مبارزه با کرونا را جنگ تمام عیار می داند که همه باید برای سلامت عبور کردن از آن تلاش کنیم ، فرقی ندارد زمان جنگ سخت در هشت سال دفاع مقدس و مدافعان حرم رزمنده خودش را داشت و الان با پیشرفت تکنولوژی رزمنده خودش را، کادر درمان هم  با از خود گذشتگی از سلامت وجان خود می گذرد و نمی توان آن را با پول و حقوق قیمت گذاری کرد.

انتهای پیام/