به گزارش گلستان ما ، پتروشیمی گلستان در سفر اول ریاست جمهوری وقت ایران در سال ۸۵ به گلستان مصوب و تایید شد و علاوه بر پیامد های احتمالی اقتصادی مثبت ، پیامدهای اجتماعی نظیر شور و نشاط مردم از رونق گرفتن و تحول منطقه ، اشتغالزایی و امید به یک زندگی بهتر برای تک تک شهروندان گلستانی را در پی داشت.

در نتیجه همین رویداد نزدیک به 100 هزار نفر از مردم گرگان و استان گلستان با گرفتن وام و فروختن طلای زن و بچه و قرض و ...  سهام پتروشیمی را خریداری و بالغ بر 28 میلیارد تومان پول جمع شد تا برای اولین بار گلستان یک کار بزرگ و دسته جمعی را شروع کند.

این طرح در زمان دولت احمدی نژاد در حال ایجاد ساختار و سازمان اداری و تشکیلات بود که دولت روحانی روی کار آمد ، دولتی که نه تنها رنگ و بوی دولت گذشته را نداشت بلکه با طرح های بزرگ آن نظیر مسکن مهر ، سهام عدالت ، یارانه و در مقیاس کوچکتر پتروشیمی گلستان به مقام مقابله برخاست .

حسن صادقلو نخستین استاندار گلستان در دولت تدبیر و امید را می توان از جمله افرادی دانست که سرسختانه در مقال پتروشیمی گلستان ایستاد و بارها عنوان کرد که حرف پتروشیمی را پیش من نزنید ، اینگونه بود که در دوران چهارساله استانداری حسن صادقلو پرونده پتروشیمی گلستان کاملا بایگانی شد.

بعد از او مناف هاشمی آمد ، یکی از مهمترین کارهایی که استاندار بهشهری گلستان  در دستور کار قرار داد بحث پتروشیمی گلستان بود اما سوال مهم و البته بی پاسخ این بود : مگر چه فرقی بین دو استاندار یک دولت وجود دارد که یکی می میراند و یکی زنده می کند؟

سیل سهم‌خواهی های درون دولت(جهانگیری و تیم کرمان) و البته اشتباه تاکتیکی مناف هاشمی و غیبتش در زمان سیل ، او را با خود برد تا حق شناس رشتی استاندار گلستان شود ، او هم فعلا تصمیم خاصی در خصوص پتروشیمی گلستان ندارد تا این پروژه بزرگ ۱۵ سال بعد از تصویب همچنان به چند تا میله گرد و آهن و یک انباری در جاده آق قلا ختم شود .

نکته جالب توجیه کودکانه حسن صادقلو استاندار وقت گلستان بود که می گفت پتروشیمی توجیه ندارد و یک صنعت گران محسوب می‌شود و‌منابع کشور در حال حاضر کم است و نمی توان اعتبار جذب کرد ، همه این دلایل را کنار هم بگذاریم پس چرا صنایع پتروشیمی اندیمشک اسفندماه ۹۷ با اعتباری بالغ بر ۳۸۸ میلیون دلار کلنگ زنی شد ، چطور برای آنها می صرفد و منابع وجود دارد  اما برای گلستانیها توجیه ندارد ، چرا در سال 92 لردگان و زنجان صاحب صنعت پتروشیمی شدند اما گلستان نه !

از شبه خیانت استاندار وقت که بگذریم ، غفلت نمایندگان استان گلستان هم بخشیدنی نیست ، عدم همدلی و انسجام در نمایندگان استان و دنبال انتصاب اقوام و آشنایان خود بودن و ترجیح منافع شخصی به منافع استان باعث شد تا نمایندگان مردم در بهارستان نیز از پتروشیمی غفلت کنند .

شاید توقع از امثال اسدالله قره خانی نماینده علی آباد و عضو کمیسیون انرژی بیش از بقیه باشد که چرا در این کمیسیون مهم و جایگاه سخنگویی و ارتباط خوبی که با زنگنه وزیر نفت داشت و چندین سفر خارجی با او رفت ،  قدمی برای پتروشیمی گلستان بر نداشت.

آیا چون پتروشیمی در محدوده حوزه انتخابیه علی آباد کتول نبود ، این نماینده نباید برای اجرایی شدن آن پیگیری می کرد؟

این روزها که نشست های محفلی کاندیداهای احتمالی مجلس برگزار می شود باز هم بحث پتروشیمی نقل مجالس است ، برخی از این کاندیداها که رقمی در استان و کشور محسوب نمی شوند از این پروژه بیشتر استفاده ابزاری می کنند و به مردم امید واهی می دهند در حالیکه می دانند هیچ کاری نمی توانند بکنند.

انتخابات آینده باید به مردم بیاموزد که در انتخابشان تخصصی و با نگاه کارشناسانه فکر کنند ، اگر مشکل پتروشیمی دارند فردی را به مجلس بفرستند که در حوزه نفت و گاز کار کرده و عملگرایی و مردم داری اش ثابت شده باشد نه اینکه کارشناس الهیات را به کمیسیون نفت و انرژی بفرستیم که نتیجه اش این بشود.

مدیر مسئول ؛ جواد عموزاد

انتهای پیام /