به گزارش گلستان ما، این سال ها دیگر رقابت با رژیم نکبت بار اسرائیل به یک اعتقاد تبدیل شده، عرصه مبارزه حق و باطل دیگر تنها سیاست یا دامنه جغرافیایی مشخص نیست.

امروز هر کس در هر عرصه ای که تلاش می کند سعی دارد به نوعی اعتقاد خود را به عرصه ظهور برساند، ورزش در جایگاه بین المللی این روزها به جبهه اصلی تقابل حق و باطل تبدیل شده، همه از نوجوان شطرنج باز تا موی تای کار جوان بندرگزی از مدال های جهانی می گذرند و حاضر نیستند با نمایندگان رژیم کودک کش رقابت کنند.

محمدرفیقی نیز از این قاعده مستثنا نبود، جوان 19 ساله ای که از روستا محمدآباد بندرگز برخواست تا ثابت کند هیچ چیز ارزشش از انسانیت و پهلوانی بالاتر نیست، محمد که در رشته رزمی موی تای فعالیت می کند در تصمیمی فداکارانه عطای قهرمانی جهان را به لقایش بخشید تا ثابت کند رینگ رزمی هم می تواند فضایی برای اثبات حقانیت باشد.

در ادامه گفت و گو محمد رفیقی با پایگاه خبری گلستان ما را می خوانید:

رشته ورزشی خود را معرفی کنید و تا کنون چه عناوینی کسب کردین؟

رشته ای است که در مبارزه آن دست و پا برای مبارزه کردن آزاد است و کشور مبدع آن نیز تایلند بوده است من نیز نزدیک به 10 سال است در این رشته ورزشی فعالیت می کنم.

8دوره قهرمان کشور شده ام، یک دوره مسابقات بین المللی گرجستان بهترین بازیکن شناخته شدم، دو دوره بازی های اوراسیایی قهرمان شدم و در جام های صلح و دوستی بسیاری هم شرکت کردم که در آن ها نیز قهرمان شدم.

از بازی های جهانی و ماجرای عدم رویارویی با نماینده رژیم اشغالگر برای ما بگویید.

مسابقات قهرمانی جهان قرار بود 15 مهر 98 برگزار شود دوسال تمرین کرده بودم، هیچ باختی در هیچ مسابقاتی نداشتم، صبح و غروب تمرین می کردم آرزوی آب خوردن داشتم از غذاها گذشتم غذاهایی را می خوردم تا وزن کم کنم.

در طول دوسال بازی های کشوری زیادی شرکت کردم که در آن ها نیز بهترین بازیکن مسابقات شدم در اردوی تیم ملی نیز توانستم تمام رقیبان خود را از میان بردارم برگشتم به شهرستان تا برای بازی های جهانی آماده شوم قبل از اعزام جدول بازی ها مشخص شد به اسراییل خوردم.

گاهی جدول ها را دست کاری می کنند تا نفرات برتر در همان  ابتدای مسابقات به این کشورها برخورد کنند و بچه ها را از حق اصلی آن ها محروم کنند.

شب قبل اعزام از فدراسیون تماس گرفتند و گفتند جدول ها ریخته شده اولین بازی با اسراییل برخورد کردم و چه تصمیم می خواهم بگیرم همان جا به نماینده فدراسیون اعلام کردم به خاطر فلسطین وارد رینگ نمی شوم تصمیم خودم بود و هیچ کس هم کوچک ترین توصیه یا اجباری نسبت به من نداشت.

تمام فکرم روی مسابقات بود چرا که دوسال هیچ جا نمی رفتم حتی عروسی نزدیک ترین افرادم نرفتم که ناراحت هم شدند اما دوست نداشتم برای موی تای کاران بد شود تا بگویند آبروی ورزش را برده ام.

می توانستی وارد مسابقات شوی و بازی کنی علت این تصمیم چه بود؟

 وقتی ظلم به کودکان می شود حتی دوست ندارم اسم این رژیم را ببرم چه برسد به اینکه روی رینگ با نماینده رژیم کودک کش مبارزه کنم زمانی که این تصمیم را به خانواده ام اعلام کردم بسیار خوش حال شدند و به این موضوع افتخار کردند.

در استان هم همان ابتدا تقدیر های زبانی صورت گرفت، کسی برایش انگار مهم نبود که من این کار را انجام داده ام بعد از این که به شهر خودم بازگشتم جز هییت ورزش های رزمی، امام جمعه و اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان کسی از من یاد نکرد که خب مهم این است خدا این موضوع را ببیند.

امکانات ورزش در بندرگز چطور است؟ اداره ورزش از شما حمایت می کند؟

هیچ کس در بندرگز حمایت نمی کند برای مثال دوهفته مانده بود به مسابقات ابوظبی در اوج زمستان چون بدنسازی تعداد ورزشکارانش بیشتر بود بخاری ما را بردند ما هم مجبور بودیم برای انتخابی تیم ملی تمرین کنیم با بادگیر به تمرین می رفتم وقتی لباس عوض کردم به علت سرمای شدید دو هفته سرما خوردم و نتوانستم تمرین کنم با همین اوضاع انتخابی رفتم و انتخاب شدم برای اعزام چون سالن سرد بود رباط پایم پاره شد و از آن مسابقات نیز جا ماندم دلیلش فقط این بود بخاری را عوض کردند و سالن ما سیستم گرمایشی مناسبی نداشت.

یک روز می رویم کیسه بوکس است روز دیگر نیست، تاتامی مناسب نداریم رینگ برای مبارزه که وجود ندارد کف پوش های سالن نیز کنده شده است در این سالن دو ملی پوش دیگر هم وجود دارند که یکی از آن ها با وجود اینکه قهرمان است به دلیل اینکه تمکن مالی ندارد نمی تواند به مسابقات بین المللی اعزام شود.

برای مسابقات باید خودمان اسپانسر تهیه کنیم یا اینکه هزینه بر عهده خودمان است برای مثال برای مسابقات هزینه ای را مشخص می کنند که نصف آن را فقط فدراسیون می دهد.

بدترین مصدومیت را قبل از مسابقات جهانی به همین دلایل ساده دیدم، رییس تربیت بدنی در جواب گفت به من مربوطی نیست تمرین نکنید، من مجبور بودم گاهی در سرمای زمستان کنار اسکله تمرین کنم و همه این عناوین را تاکنون مدیون مربی خودم هستم.

آرزوی شما پس از این تصمیم چیست؟

رفتار مشابه من را ورزشکار مازندران انجام داد، ورزشکار با رهبر انقلاب و شهید سلیمانی دیدار داشت الان هم آرزوی من این است حتی برای مدت کوتاهی خدمت ایشان برسم، یکی از دوستان با شرایط مشابه من در خوزستان است که به او هم رسیدگی بسیاری می کنند اما این کار من در استان دیده نشده است.

رشته تحصیلی من تجربی است و جزو دانش آموزان متوسط مدرسه هستم کار کشاورزی هم انجام می دهم و ضعیت زندگی مان نیز مثل همه کشاورزان در حد متوسط است در هنگام مسابقات صبح ها مدرسه ام بعد از آن تمرین و سر زمین و سپس مطالعه و تمرین و بعد از آن استراحت می کنم انتظار دارم حداقل در بحث سربازی یا اشتغال من نهادهای انقلابی کمک کنند تا با خیالی آسوده تر برای مسابقات پیش رو آماده شوم.

پیشنهاد مسابقه برای کشورهای دیگر را هم داشته ای؟

تا به حال دو کشور آذربایجان و ترکیه برای مسابقات به من پیشنهاد داده اند تمام هزینه ها به علاوه دستمزدی را قول داده بودند اما به دلیل اینکه تعصب خاصی روی پرچم دارم دوست ندارم حتی در یک مسابقات ساده هم پرچم کشور دیگر را بالا ببرم.

فضای معنوی شما در ورزش چطور است؟

هر کاری را با توکل بر خدا انجام می دهم، فضای مجازی من هم فقط خداست جایی بوده که باخت را جلوی خودم می بینم اما با یک توکل دلی در زمان مسابقه نتیجه کامل عوض می شود،و اینکه هر جایی برای تمرین و وارد شدن به رینگ هم وضو می گیرم تا خداوند متعال به من کمک کند.

انتهای پیام/