مادر شهید «علیرضا حشیک» نقل می‌کند: «پسرم بعد از هر نماز برای دیگران دعا می‌کرد و در آخر برای سعادتمندی خود دعا می‌کرد.»

همسر شهید «رضا رئیسی» نقل می‌کند: «همسرم وقتی دکترها او را به خاطر بیماری جواب کردند به پابوس امام رضا(ع) رفت تا شفا بگیرد.»

برادر شهید پروانه نقل می‌کند: خواهرم به انقلاب و رهبری آن عشق می‌ورزید و در مراسم‌های عبادی، سیاسی شرکت فعال داشت.

شهربانو از شهدای انقلاب است او در بیمارستان گنبد پرستار بود که هنگام حمله منافقین کوردل با اصابت گلوله به فیض شهادت نایل گشت.

شهید «سید عادل جنگی» ۱۴ سال بیشتر نداشت که لبیک گوی رهبری بود و به صورت داوطلبانه عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد.

شهید جافرنوده از شهدای هشت سال دفاع مقدس است که در جزیره مجنون تک تیرانداز بود و پس از شهادتش، پیکر وی مدت‌ها در منطقه به‌جا ماند.

شهید معلم «علی‌اکبر نوده‌شریف» راننده آمبولانس در شوش بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به پهلو و گردن در دفاع مقدس به شهادت رسید.

شهید «بهرام جمشیدی» در نامه‌ای برای پدر می‌نویسد: «پدرجان می‌دانم که برای من خیلی ناراحت هستی و می‌دانم دل مهربانتان همیشه برای من خون است.»

برادر شهید محمدتقی تجربی نقل می‌کند: «یک شب نیروهای ضدانقلابی خانه ما را محاصره کرده بودند تا برادر بزرگ‌ترم را که یک روحانی بود دستگیر کنند. محمدتقی با شجاعت تمام آن شب رساله و اعلامیه‌های امام را از محاصره نیروهای دولتی خارج کرد

شهید حسنونداصلی که در قیام 5 آذر در برابر رژیم سفاک پهلوی حضور فعالی داشت در جنگ با ضدانقلاب به درجه رفیع شهادت نائل شد.